Wat hebben we een GE-WEL-DIG carnavals seizoen achter de rug. Een seizoen dat extra lang duurde omdat de dolle dáág pas in maart voorbij kwamen. Een enthousiast en betrokken Prins Lukas en Prinses Karin, en een super coole jeugdprins Stef met jeugdadjudante Guusje.
Aan aandacht geen gebrek voor de vereniging door tal van zaken die de revue gepasseerd zijn tijdens dit 5 X 11 jubileum jaar. Van de nieuwe kledij voor alle geledingen, tot aan Meersoep en Meerbier, een jubileumboek, nieuwe vlag, enz enz. Waar voor ons als raad van elf de meeste aandacht naar uitging was toch wel de wereld record poging polonaise lopen. Deze is dan ook door veel mensen sportief en goed opgepakt, waar wij toch het landelijk nieuws gehaald hebben voor onze vereniging. Dit was voor ons dan ook het belangrijkste doel om mee te doen, en dat is ruimschoots behaald namelijk de verdiende aandacht voor het jubileum van onze vereniging. Pas over enkele maanden krijgen we te horen of het ook daadwerkelijk gelukt is, echter hebben wij als RV11 ons doel al gehaald.
De dagen naar de carnavals marathon toe zijn als vanouds lekker gezellig. Elke dag of avond weer met een paar andere gezichten van de RV11, maar ook vanuit de andere geledingen. En dat is denk ik ook wat onze vereniging zo groot en mooi maakt. Je kunt met iedereen een praatje doen, jong of oud, of bij welke geleding je ook zit. Het is altijd gezellig omdat er telkens weer andere gezichten de revue passeren, en er ook altijd wat te buurten, feesten of hossen valt. Ik denk dat wij daar als vereniging meer dan trots op moge zijn.
Dit is wat wij als RV11 van dichtbij mee hebben gemaakt afgelopen jaar. We hebben veel complimenten mogen ontvangen over de nieuwe blik van onze vereniging. Buiten de kledij die goed ontvangen werd door degene buiten onze vereniging, hebben we ook veel goeds gehoord over de nieuwe gezichten in de vereniging. Wij als RV11 zijn hier dan ook vaak op aangesproken omdat juist deze de laatste jaren veel veranderingen heeft doorgaan. Deze combinatie van jong en oud in deze raad maakt het voor eenieder ook leuk, en minder ‘verplicht’. Er word op een hele positieve, zelfs soms jaloerse manier gekeken naar onze vereniging, veel laagdrempeliger als voorheen. Niet zo van ‘pff daar heb je hun weer’ maar meer van ‘wanneer komt de Meerpoel nou eens om het hier gezellig te maken’. En daar hebben we allemaal ons eigen steentje aan bijgedragen. Iets om jezelf een schouderklop te geven en vooral iets om trots op te zijn.
Dan tenslotte waar alles om draait, de Dolle Dáág zelf. Alles wat hierboven omschreven is komt in deze dagen voorbij, en komt er dan ook uit. De lachende en blije gezichten van eenieder in én buiten onze vereniging. De vernieuwde sleuteloverdracht en Klûntocht, maar ook de vele grotere optocht, word als positief ervaren. Vooral de getale waar we overal zichtbaar zijn, als Hofkapel, Prinsengarde en ex-prinsessen, grote RV11, of steeds groter wordende D’n Anhang, enz enz doet ons deugt.
Wat is het mooi om te zien dat er in deze moeilijke tijden voor verenigingen, er bij onze vereniging absoluut niet word stilgezeten. Er is altijd beweging en vooruitgang, en er word goed bezig gegaan met de toekomst, maar daarbij het verleden zeker niet vergeten. Ja er worden dingen veranderd soms niet tegen iedereens wens in, maar andere kant opent dat wel de deuren voor onze eigen toekomst. Er gaan soms dingen anders dan voorheen, maar dit is nodig om deze progressie te kunnen blijven uitoefenen. En ja er is altijd ruimte voor verbetering en kritiek, maar daar staan we ook voor open. Wij als RV11 zijn trots op onze vereniging en jullie allen in het bijzonder.
Wa wáár ut een verrekus skon, en geweldig Jubileum joar.