Jullie hebben hem ongetwijfeld allemaal gezien deze carnaval. Onze stagiair Tijs. Naast dat hij onze stagiair is, is hij ook mijn zoon. En de kleinzoon van Simon. En het neefje van Harrie. Hoe bijzonder is dat om met 3 generaties muziek te kunnen maken? Tijs en ik hebben er in ieder geval met volle teugen van genoten. Volgens sommigen genoot ík af en toe met iets te veel teugen, als ik de beoordelingsformulieren moet geloven. Ik ben in ieder geval super super super trots op Tijs!
Op het feit dat hij niet van ophouden wist (uhm, iets met een appel en een boom).
Op het feit dat hij zo gemakkelijk bijna alles zonder te oefenen mee kon spelen. (Oké, daar ben ik niet alleen trots op, maar ook gewoon jaloers!)
Op het feit dat hij het zó leuk vond (dat is eigenlijk ook helemaal niet raar, want het ís ook fantastisch om muziek te mogen en kunnen maken, zeker bij zo’n fijne club als onze hofkapel).
Op de maandag vóór carnaval kreeg ik van “ons Har” te horen dat Tijs, als hij wilde, alle dagen van de carnaval mee mocht doen met de hofkapel, mits ík wilde fungeren als zijn stagebegeleider. Hoe blij kun je een jongen van 12 maken? Van totaal niet weten wat hij met de carnavalsdagen moest gaan doen, want op je 12e als middelbare scholier, val je toch een beetje tussen de wal en het meerpoelschip, naar een zinvolle, leuke en leerzame invulling van die dolle dagen. Het kind sprong een gat in de lucht!
Aangezien we geen kapelpakken in maatje Tijs hebben, moest er een outfit verzonnen worden. Een zwarte blouse bood een mooie ondergrond voor mijn creatieve uitspattingen met transferpapier. Een middagje fröbelen, et voilà, een heuse “stagiaire van de hofkapel” blouse was een feit.
Ome Harrie zorgde vliegensvlug voor een marsboekje met alle 2e trompetpartijen en er moest een nieuw harpje (dat is zo’n ding voor op je instrument, waar je je marsboekje in kunt klemmen) besteld worden.
En toen was het vrijdagavond. “Tijs, wat wil je? Ga je mee, of ben je te moe van de hele week school?” Wat een domme vraag, natuurlijk ging Tijs gewoon mee naar de sleuteloverdracht. En zaterdag ging hij mee prins Pim en prinses Moniek afhalen. Op de wagen. Dat vond hij machtig mooi. En daarna naar de kloenktent. Hij genoot en ik genoot en ik zag dat het publiek ook genoot van zo’n klein menneke tussen die grote mannen op trompet. Zaterdagavond zou hij eigenlijk niet mee gaan. Maar ja, hij wilde zo graag en hij had nog energie voor 10, dus nadat hij papa Jakko overtuigd had dat hij nog wel even mee kon en nadat ik Jakko overtuigd had dat ik Tijs veilig thuis zou brengen, gingen we samen met opa Simon weer terug naar de kloenktent. Ik vond het geweldig om te zien hoe mijn kind stond te genieten van het optreden van de Prinsengarde en hoe hij even later zelf weer stond te shinen op het podium. Maar ja, toen moest hij toch naar huis. Na even tegenstribbelen ging hij toch braaf mee, in de wetenschap dat er nog 2 dagen carnaval in het verschiet lagen.
Op zondag mocht Tijs even bijkomen bij opa en oma en mama mocht met de vriendengroep meedoen met Tis Wir Zo’ndag. Bier drinken zónder muziek te maken, dat hakt er altijd behoorlijk in. Dus op maandagochtend stond Tijs te stuiteren om weer mee te mogen met de hofkapel en in mijn hoofd stuiterde er een kaboutertje met een hamertje vrolijk mee. Tijs kreeg in de residentie een prinselijke onderscheiding van prinses Moniek uitgereikt. Dat snoetje van Tijs! Onvergetelijk!
Muziek maken op het Meerpoelschip is een uitdaging op zich. Jezelf staande of zittende weten te houden met een instrument aan je mond en dan ook nog je vingers de juiste ventielen/kleppen laten indrukken, terwijl het schip af en toe bijna kapseist, ga er maar aan staan! Maar ook hier slaagde onze stagiair met vlag en wimpel voor. Later hebben we de boel nog even flink op stelten gezet bij onze jeugd in de Ruchte.
Op de dinsdagmiddag kwam het uur van de waarheid voor Tijs. Want zijn stagebegeleidster zou zijn stagebegeleidster niet zijn, als zij niet een flink aantal stagebeoordelingsformulieren mee had genomen naar de Ruchte. De meeste leden van de hofkapel hebben de beoordeling naar waarheid ingevuld en ook van d’n Anhang, de Raad van 11 en van prins Pim ontvingen we een beoordelingsformulier terug.
Ik zal de uitslag van de stagebeoordeling hier met jullie delen (al ben ik het met sommige commentaren niet helemaal eens):
Algemene indruk van de stagiair:
Super. Goed. Zéér positief! Toppie de poppie. Enthousiast. Uithoudingsvermogen uitstekend. Goede instelling. Een rustige jongen die verstandiger is dan zijn moeder. Rustige jongen die erg goed oplet. Goede instelling, toekomstige kapelleider. Het knapste, liefste en leukste kind van Hofkapel de Meerpoel. Meer uithoudingsvermogen dan zijn moeder (en bedankt hè?)
Wat ging er goed?
Tijs kent zijn partijen. Veel. Op een paar foutjes na alles. Let goed op. Weet niet van ophouden. Gezellig meegedaan met iedereen. Eigenlijk alles. De muziek. Alles. Dat hij de muziek en de kapel goed kan volgen.
Wat ging minder goed?
Niks. Zou het niet weten (volgens mij dat de moeder van Tijs hem naar huis stuurde?). Mee bewegen. De kater van mama. Je mama op zondag. Graag beter op mama passen op zondag. Mijn ventielen op het podium op dinsdagmiddag. Moet nog wat volume kweken. Ouder te vaak dronken. No comment. Niks.
Welk cijfer geef je de stagiair?
9. 9. 9. 9. 8,5. 11. 9,5. 8. 9,5. 8+++. 10.
Heb je nog tips?
Nee. Mama wat minder drinken. Lekker zo doorgaan. Snel een nog grotere kerel worden. Volgend jaar alle dagen mee, ook ’s avonds, als dat mag van papa. Alleen voor je moeder: nie zoveul drinken! Niet stoppen met muziekles, is kei leuk en belangrijk! Lekker doorgaan! Vooral doorgaan en opletten waar je je instrument neerlegt. Mag zich nog wel af en toe lekker laten gaan (naar zijn leeftijd). Gewoon goed blijven oefenen thuis, zodat je de nummers uit je hoofd kunt spelen, dan kun je zonder boekje op je trompet. Nee.
Heb je nog tops?
Alles top. Snelle leerling. Hij past zich aan aan de groep. 7, 35, 38 en 1. Goeie inzet getoond. De top 2000, de top 40. Ik ben gewoon gruwelijk trots op je! Helemaal goed!! Ja, maar daar blijf je vanaf. Nee.
Wat wil je nog zeggen tegen de stagiair?
Erbij blijven. Tot volgend optreden kerel! #fenclubavond. Trots op Tijs. Fijn dat je erbij was. Ga zo door! Je mag je boekje houden. Je moeder zorgt wel dat de nieuwe nummers er in komen. Doorgaan met toeteren! Boem tadaa. Sapperdeflap en Kloenk Kloenk. Je bent een kanjer. Succes en ik hoop dat je bij de kapel komt en dat je altijd muziek blijft maken. Hou vol en volgend jaar weer meedoen.
Conclusie:
Dat Tijs geslaagd is voor zijn stage moge duidelijk zijn. Dat bleek ook uit de staande ovatie die hij tijdens het afsluitingsbal kreeg van het publiek bij de residentie. Daar schoot ik als moeder en stagebegeleidster wel even van vol!
Tijs heeft genoten tot de laatste minuut en ik wil als moeder en stagebegeleidster jullie allemaal ontzettend bedanken voor het warme welkom wat hij heeft gekregen. Een speciaal dank je wel voor alle leden van de hofkapel, ik denk dat we Tijs hebben laten zien hoe geweldig mooi het is om de carnaval muzikaal te mogen omlijsten en vooral hoe fantastisch het is om af en toe het dak eraf te blazen! Jullie hebben het laatste nog lang niet gezien van onze stagiair Tijs!
Groetjes,
Els Vervlossen
